FRYDERYK TADANIER (1892-1960). Ukończył studia na lwowskiej Politechnice, broniąc dyplom w pracowni Adolfa Szyszko-Bohusza, który później umożliwił mu rozwój kariery w Krakowie. Ze stolicą Małopolski związał się na początku lat trzydziestych, kiedy to zaprojektował dom czynszowy Będzikiewicza (pierwszy na pl. Inwalidów przy alejach, 1931) oraz przebudowę w stylu modernistycznym gmachu Poczty Głównej (zlikwidował m.in. kopułę, która wróciła w 1996 roku).
Najbardziej odważnym, a jednocześnie kontrowersyjnym pomysłem Tadaniera był projekt siedmiopiętrowego wieżowca Komunalnej Kasy Oszczędnościowej na placu Szczepańskim, przygotowany we współpracy z Stefanem Strojkiem. Nazwany „krakowskim drapaczem chmur” do dzisiaj jest najwyższym domem w obrębie Plant. Jego budowa rozpoczęła się w oparciu o projekt przewidujący 5 kondygnacji, w trakcie prac uzupełnionym o dwie kolejne, co spotkało się z silnymi protestami wśród krakowian. Początkowo pełnił funkcję domu mieszkalnego z 22 lokalami, po wojnie komendy milicji, a obecnie biurowca.

W sumie Tadanier zaprojektował w Krakowie 11 kamienic, m.in.: dwie dla Fabryki Ćmielów (ul. Biskupia 11 i plac Matejki 2), kamienice na ulicach Marka (nr 8), Chopina (nr 5), Kazimierza Wielkiego (nr 40) i Sereno Fenn’a (nr 2). Był również autorem projektów budynków użyteczności publicznej, m.in. obecnej siedziby starostwa krakowskiego na rogu Alei i ul. Łobzowskiej i ZUS-u na Pędzichowie.

Przed wojną był wykładowcą na ASP, w trakcie – ze względu na swoje żydowskie pochodzenie – ukrywał poza Krakowem. W latach powojennych pełnił funkcję naczelnego inżyniera Miastoprojektu. Zmarł w 1960 roku.