FRANCISZEK MĄCZYŃSKI.
Obok Stryjeńskiego jeden z najbardziej znaczących architektów pierwszej połowy XX wieku w Krakowie. Wychowanek Sławomira Odrzywolskiego, który dał mu pierwszą pracę, wieloletni wspólnik o 25 lat starszego Tadeusza Stryjeńskiego i współpracownik Stanisława Witkiewicza, który chciał uczynić z Mączyńskiego architekta stylu zakopiańskiego w wersji murowanej (Muzeum Tatrzańskie).

W 1919 roku wraz z wspólnikami powołuje firmę „Spójnia Budowlana Stryjeński, Mączyński, Korn”, którą kilkanaście lat później będzie zarządzał samodzielnie. Tuż przed wojną firma Mączyńskiego zatrudniała prawie 500 osób i była warta 1,3 miliona ówczesnych złotych (średnia pensja robotnika – 100 zł). Przez wiele lat jest nieszczęśliwie zakochany w Oldze Boznańskiej ale ostatecznie poślubia aktorkę Helene Łącką. Był zapalonym rysownikiem dokumentującym architekturę Krakowa i okolic, a swoje szkice wydał w albumach „Po drodze” (również z rysunkami architektury europejskiej) oraz „Ze starego Krakowa. Ulice bramy, sienie”, który w pełnej wersji cyfrowej można pobrać ze strony FBC. 

Do najważniejszych realizacji Mączyńskiego sprzed I wojny światowej należą: Powiatowa Kasa Oszczędności w Krakowie przy ul. Pijarskiej (obecnie bank, wspólnie ze Stryjeńskim), secesyjny Pałac Sztuki dla Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, Kościół i klasztor Karmelitanek Bosych w Krakowie na końcu ul. Łobzowskiej, secesyjna przebudowa Teatru Starego, Dom pod Globusem przy ul. Basztowej oraz jezuicki Kościół Serca Jezusa przy ul. Kopernika. Do ważnych międzywojennych realizacji Mączyńskiego (i „Spójni”) należą: Bazar Polski S.A (Dom Prasy, Krążownik Wielopole), Willa Weissów przy ul. Krupniczej obok Groteski, Kościół Karmelitów Bosych przy ul. Rakowickiej, Kościół św. Kazimierza Królewicza na Grzegórzkach, modernistyczny Dom Roznerów przy ul. Focha.