Kościół, którego plan realizacji uchwalił Sejm Czteroletni w 1791 roku jako Świątyni Najwyższej Opatrzności – miejsca kultu obejmującego wszystkie religie, o charakterze synkretycznym i wolnomularskim, wotum wdzięczności narodu za Konstytucję 3 maja. Pierwszy projekt świątyni autorstwa Jakuba Kubickiego (1791) nie został zrealizowany z powodu III rozbioru Polski, drugi stworzony przez Bohdana Pniewskiego (w wielu wersjach z lat 1929-1938) w wyniku wybuchu II wojny światowej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1989 roku z inicjatywą realizacji planów sprzed niemal dwóch wieków wystąpił prymas Józef Glemp, którego starania poparły kolejno Senat (1991), Rada Miasta Warszawy (1998) i Sejm (1998). Budowa katolickiego kościoła pod obecną nazwą Świątyni Opatrzności Bożej ostatecznie rozpoczęła się w 2002 roku, a symbolicznego wbicia pierwszej łopaty pod jej realizację dokonał prezydent Lech Kaczyński. Autorami projektu architektonicznego świątyni – pod odrzuceniu zwycięskiego, konkursowego projektu Marka Budzyńskiego z 2000 roku, który nie spodobał się Fundacji Budowy Świątyni – ostatecznie zostali ojciec i syn, Wojciech i Lech Szymborscy. Ich modernistyczna koncepcja jest nawiązaniem do pierwszych planów Jakuba Kubickiego z 1791 roku. Oficjalne otwarcie kościoła – mimo trwających prac wykończeniowych – nastąpiło w 2016 roku. Tego samego roku świątynia otrzymała tytuł Makabryły czyli najbrzydszego budynku w kraju (Bryla.pl, Agora). Do dzisiaj architektura świątyni wywołuje skrajnie różne emocje oraz opinie. Kościół wraz z Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego oraz Panteonem Wielkich Polaków stanowi instytucję pod nazwą Centrum Opatrzności Bożej, której misją jest ukazywanie historii walki polskiego kościoła i narodu o wolność i niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej. Adres: Prymasa Augusta Hlonda 1, Wilanów, Warszawa.