LUDWIK WOJTYCZKO (1873-1949). Najbardziej znane realizacje Wojtyczki to gmach Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach i gmach Sejmu Śląskiego (w chwili oddania w 1929 roku, największy budynek biurowy w II RP). Przed I wojną światową tworzył z stylu secesji, w okresie międzywojennym stał się jednym z czołowych architektów krakowskiego modernizmu. W sumie zaprojektował kilkadziesiąt budynków, fasad i przebudów, w tym aż 6 na Rynku Głównym w Krakowie (bank Pekao, Jaszczury, Szara Kamienica, kamienica Czynciela, Pałace Spiski i Jabłonowskich).

Jego kariera nabrała tempa gdy razem z Rajmundem Meusą wygrał konkurs na budowę kamienicy Czyncielów, która powstała w latach 1907–1908 tuż obok Kościoła Mariackiego na krakowskim Rynku, na miejscu wyburzonej rok wcześniej kamienicy Delpacowskiej (obecnie Hard Rock Cafe). Wojtyczko był autorem wystroju elewacji budynku. Kolejnymi przedwojennymi realizacjami architekta były: budynek Zakładu Witraży S.G.Żeleńskiego przy alejach, fasady obecnego Banku Pekao na początku ulicy Szewskiej oraz projekt głównego pawilonu wystawy Architektura Wnętrz w Otoczeniu Ogrodowym, który powstał na terenie obecnej Biblioteki Jagiellońskiej (spłonął w 1915 roku). W okresie międzywojennym powstały najlepsze budynki Wojtyczki: budynek Giełdy Towarowo-Pieniężnej (Akademia Muzyczna, ul. św. Tomasza), domy profesorów przy placu Inwalidów 4 z charakterystyczną dekoracją w technice sgraffito oraz przy Alei Słowackiego na końcu ul. Łobzowskiej, którego jasna elewacja została ozdobiona czarnymi liniami błyszczącej ceramiki. W 1936 roku Wojtyczko kierował pracami budowlanymi Domu Śląskiego przy pl. Inwalidów (adres: Pomorska 2), który zaprojektował Józef Rybicki.