Absolwent Politechniki Lwowskiej, w latach 1886–1912 związany z Krakowem (miał dom przy al. Słowackiego, a w 1901 w Zabierzowie pod Krakowem wybudował własną willę), później ponownie z Lwowem, gdzie został profesorem historii architektury na politechnice. Publikował prace, w których próbował opisać „polski styl narodowy” inspirowany sztuką ludową i krakowskim gotykiem – sam najchętniej projektował w stylu neogotyckim. Był autorem projektów architektonicznych ponad 40 kościołów, głównie w Małopolsce i na Podolu. W Krakowie zaprojektował kościół św. Józefa w Podgórzu (1909), kościół redemptorystów na ul. Zamoyskiego (1907) oraz przebudowę kościoła św. Wincentego à Paulo na Kleparzu. Poza budynkami sakralnymi, które były głównym przedmiotem jego aktywności, zaprojektował również kilka obiektów użyteczności publicznej, w Krakowie – budynek klasztorny bernardynów (od ul. Bernardyńskiej), w Małopolsce – ratusze w Niepołomicach, Jordanowie i Zatorze. Jest też autorem krakowskich kamienic: własnej przy al. Słowackiego 7, sąsiedniej pod nr 9 oraz domu czynszowego Zimlera przy ul. Kurniki 3 (na przeciw kościoła św. Filipa). Zmarł we Lwowie w 1935 r. i został pochowany na cmentarzu Łyczakowskim.