FRANCISZEK PLACIDI. Architekt urodzony w Rzymie, związany z Krakowem od 1742 roku, gdzie pełnił funkcję architekta królewskiego. Tworzył w stylu późnego baroku. Zaprojektował kościół Świętej Trójcy w Krakowie (bonifratrów, ul. Krakowska), kościół św. Bartłomieja w podkrakowskiej Morawicy oraz fasadę kościoła Pijarów w Krakowie. Był autorem projektów architektonicznych kilku krakowskich pałaców i kamienic : Popielów na rogu ul. św. Jana i św. Marka, szpitalu ubogich pw. św. Rocha przy ul. Szpitalnej 16 (obecnie Archiwum Państwowe) oraz obiektów później przebudowanych – Pałacu pod Baranami, wikarówki na pl. Mariackim i pałacu Larischa. Poza budynkami projektował również przedmioty wyposażenia wnętrz oraz elementy architektoniczne takie jak ołtarze, sygnaturki, epitafia i pomniki nagrobne (m.in. kruchtę kościoła Mariackiego; ołtarze: w Tyńcu, w kościele św. Andrzeja, w kaplicach kościoła Mariackiego i kościoła kamedułów na Bielanach; pominiki nagrobne: Jana III Sobieskiego i Marii Kazimiery, Michała Korybuta Wiśniowieckiego i Eleonory i inne). Zmarł w 1782 w Kozienicach, gdzie kilka lat wcześniej zaprojektował pałac dla króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.