ROMAN BANDURSKI (1874-1949). Architekt związany z Krakowem, zatrudniony w Urzędzie Budownictwa Miejskiego, przedsiębiorca budowlany. Studiował na Wydziale Architektury we Lwowie u Teodora Talowskiego. Projektując korzystał z wzorów historyzmu, modernizmu i secesji. Najwięcej realizacji Bandurskiego powstało na Salwatorze i Dębnikach. Do najciekawszych należą: Dom Pod Sową przy al. Krasińskiego 21 (obok Muzeum Witrażu), kamienica przy przy ul. Garncarskiej 9, gdzie obecnie mieści się instytut onkologii; kamienica przy ul. Floriańskiej 32 (w miejscu dawnej kamienicy Uszańskiej) i trzy wille na końcu ulicy Barskiej – secesyjna inspektora c.k. kolei Władysława Zapałowicza (nr 24), aptekarza Mieczysława Masłowskiego (nr 26) i własna architekta (nr 30). Najbardziej znaczącą realizacją Bandurskiego było jednak osiedle Salwator, powstałe w latach 1909-1913, gdzie zaprojektował kilka domów oraz koncepcję zagospodarowania całego wzgórza. Projekt był efektem konkursu ogłoszonego przez Towarzystwo Budowy Tanich Domów Mieszkalnych, którego Bandurski nie wygrał (zwycięzcą był Tadeusz Niedzielski), ale ostatecznie to właśnie jego wizja została skierowana do realizacji. Bandurski był budowniczym kamienicy przy ul. Basztowej między ulicami Długą a Krowoderską (a nie jej architektem jak do niedawna sądzono), którą zaprojektował Wacław Krzyżanowski.