Pierwszy powojenny modernistyczny budynek w Nowej Hucie, powstały na fali odwilży ideologicznej po śmierci Józefa Stalina, którego projekt autorstwa Janusza i Marty Ingardenów odwoływał się do idei stylu międzynarodowego Le Corbusiera. Wybudowany w latach 1956 – 1959 na osiedlu Szklane Domy, ma 272 mieszkania i jest długi na 260 metrów. Powstał w z betonu komórkowego, na konstrukcji szkieletowej, co umożliwiło architektom zaprojektowanie dużych okien i loggi. Został dostosowany do planowanego układu ulic i zakrzywiony w ok. 1/4 swojej długości pod kątem 30 stopni. Był uznawany za najnowocześniejszy budynek mieszkalny tamtego okresu i stał się wzorem na wielu kolejnych krakowskich bloków.