Jeden z trzech zachowanych do dzisiaj dzwonków za konających w Krakowie; pozostałe dwa znajdują się na klasztorze reformatów i na kościele dominikanów. Dzwoniono nimi w ostatnich godzinach życia umierających mieszkańców, co miało wyprosić dla nich wstawiennictwo św. Dyzmy, patrona konających, a w efekcie łagodną śmierć. Głos dzwonka był też wezwaniem o bezpośrednią modlitwę za umierających.